Z historii Stowarzyszenia

Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP, powołane w 1946 roku, nawiązywało do tradycji międzywojennych organizacji technicznych: Związku Polskich Inżynierów Kolejowych, Zrzeszenia Pracowników Administracji Technicznej PKP, Zrzeszenia Techników Kolejowych RP, Związku Inżynierów Drogowych RP, Stowarzyszenia Członków Polskich Kongresów Drogowych, Ligi Drogowej.
 
Powstanie Stowarzyszenia to zasługa zawiązanej w końcu 1945 roku grupy inicjatywnej w składzie: Zygmunt Balicki, Wacław Gordziałowski, Tadeusz Grochowski, Jan Kubalski, Zbigniew Modliński, Jan Różycki, Józef Skrzekot, Robert Szajer, Piotr Trzaskała, Józef Zgierski, która podjęła pierwsze kroki organizacyjne, zmierzające do powołania Stowarzyszenia jednoczącego wszystkich inżynierów i techników komunikacji oraz inne osoby, mające staż pracy i doświadczenie zawodowe w dziedzinie  komunikacji  lub w dziedzinach pokrewnych.
 
Celem powołania Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji RP było:
• rozwijanie techniki w dziedzinie inżynierii lądowej, komunikacji i transportu;
• reprezentowanie  kadr  inżynieryjno-technicznych  wobec  władz  państwowych i związkowych;
• podwyższanie kwalifikacji zawodowych tych kadr;
• ochrona zawodu;
• organizowanie samopomocy koleżeńskiej.
Obecnie - zgodnie ze statutowym zapisem - Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej powszechnie używające skrótu SITK, jest organizacją naukowo-techniczną o celach niekomercyjnych, działającą na rzecz transportu, przede wszystkim dla dobra swoich członków.
 
Władzami Stowarzyszenia są:
 
Zjazd Delegatów
 
Zarząd Krajowy
 
Krajowa Komisja Rewizyjna
 
Krajowy Sąd Koleżeński.
 
Jednostkami terenowymi SITK są oddziały.
 
Zarząd  Krajowy i  zarządy  oddziałów  mogą  powoływać  sekcje  (komitety)  krajowe i oddziałowe jako zespoły doradcze.